september 1998

Het verhaal van Fred

Fred komt uit Soedan en is lid geweest van de CDM, een Christelijke groep in Zuid Soedan. Voor zijn vlucht naar Europa heeft hij om die reden een half jaar in de gevangenis gezeten. Hij komt op Schiphol aan en na een afgewezen asielverzoek wordt hij overgebracht naar het Grenshospitium. Een man die in hetzelfde vliegtuig zat, gebeurt hetzelfde.
In de eerste weken van zijn gevangenschap wordt hij aan twee consulaten gepresenteerd. De eerste is de Soedanese, waar hij samen met de man die in hetzelfde vliegtuig zat wordt gepresenteerd. Zowel Fred als de man worden ondervraagd. Uit het verhaal van de medereiziger blijkt al snel dat hij niets van Soedan weet. Fred beantwoordt een aantal vragen. Het personeel van het consulaat kan niet beoordelen of hij uit Soedan komt of niet. Fred weet veel van het land, maar spreekt geen Arabisch, de voertaal in Noord-Soedan. Uiteindelijk wordt Fred afgewezen.
Een week later wordt Fred bij het consulaat van Ghana gepresenteerd. Onderweg krijgt hij te horen dat het personeel dat hem naar het consulaat brengt, cadeautjes voor medewerkers van het consulaat heeft gekocht. Bij het consulaat ziet hij dat de chauffeurs enkele zaken overhandigen aan een medewerkster. De presentatie verloopt vreemd; alweer is hij samen met de man die tegelijkertijd met hem aankwam op Schiphol. Na de presentatie worden beide mannen naar buiten gebracht en daar achtergelaten. Fred besluit weer naar binnen te gaan. Hij snapt niet wat er aan de hand is en waar hij naartoe moet. Als hij terug wordt gebracht naar het Grenshospitium is de andere man er niet meer bij. Hij heeft blijkbaar wel besloten om te vertrekken.
Een week later wordt hij opnieuw gepresenteerd aan vertegenwoordigers van Ghana in Europa. Nu niet op het consulaat, maar op de Ghanese ambassade in Brussel. Opnieuw wordt hij afgewezen. Na anderhalve maand in het Grenshospitium te zijn verbleven, komt zijn zaak voor de rechter. Sinds zijn aankomst op Schiphol en zijn asielverzoek heeft hij z’n advocaat niet gezien. Deze komt zelf niet op de rechtszitting, maar stuurt een vervanger. Hij verliest het opheffingsverzoek ondanks drie mislukte presentaties.
Fred krijgt ernstige hoestbuien en voelt zich heel beroerd. Hij vraagt een dokter te spreken, maar wordt keer op keer afgescheept: van de medische dienst krijgt hij Paracetamol en er wordt hem verteld veel water te drinken. Fred blijft echter erg hoesten en wil nog steeds onderzocht worden door een dokter. Hij voelt zich niet serieus genomen en uit protest eet hij vier dagen niet, maar het mag niet baten. Ook andere gevangenen met uiteenlopende klachten worden afgescheept met Paracetamol.
Na drie maanden wordt hij opnieuw bij de Ghanese ambassade in Brussel gepresenteerd en afgewezen. Vervolgens wordt hij om onduidelijke redenen overgeplaatst naar Nieuwersluis. Daar werkt hij overdag samen met de andere gevangenen. Hij doet inpakwerk, maar als hij een keer rookt tijdens het werken moet hij vertrekken van sommige begeleiders, hoewel andere begeleiders ermee akkoord gaan dat hij belooft niet meer te zullen roken. Als hij weigert vrijwillig te vertrekken, wordt hij met geweld van de werkvloer naar zijn cel gebracht. Enige tijd later komt de directeur zijn excuses aanbieden over de verwijdering van de werkvloer.
Nog later wordt hij op straat gedumpt.