inhoud Koppelingswetkrant, 21 maart 1996 De Koppelingswet, sluitstuk van het vreemdelingenbeleid Gevolgen voor vrouwen Vreemdelingen Administratie Systeem Wie zijn nu die illegalen Tarak; de praktijk van de Koppelingswet Kritiek en verzet Kerken Lokale politiek en belangengroepen Koppelingswet en anti-racisme Niet uitsluiten, maar openbreken |
Het voorstel Koppelingswet is voor vrouwen extra bedreigend.
Vrouwen en kinderen kunnen zich, afgezien van alleenstaande
asielzoeksters, hier niet zonder meer op zelfstandig verblijfsrecht
beroepen. Zij komen dan ook veelal in het kader van gezinsvorming
of -hereniging. Dit houdt in dat zij drie jaar waarvan één in
Nederland getrouwd of samenwonend dienen te zijn, alvorens ze
eventueel in aanmerking komen voor een zelfstandige
verblijfsvergunning na scheiding. De praktijk laat vaak zien dat
deze relaties voortijdig onder druk komen te staan. Veel vrouwen
scheiden dan voor de drie jaartermijn en verliezen daarmee alles,
wat zij via de afhankelijkheidsstatus hebben opgebouwd telt niet.
Ook komt het vaak voor dat de echtgenoot misbruik maakt van deze
afhankelijkheidsstatus. Hij kan haar onder druk zetten: doe wat ik
zeg anders stap ik naar de vreemdelingenpolitie en dan lig je
eruit. Veel vrouwen blijven zo gedwongen bij hun echtgenoot,
ondanks (gewelds)problemen.
Vaak hebben vrouwen de verantwoordelijkheid over kinderen en dat
levert extra zorgen op, met name op het gebied van kindercrèches,
peuterspeelzalen, en als het kind buiten-leerplichtig is geworden.
Vrouwen zijn bang hun kinderen nog naar school te sturen. Maar ook
extra problemen bij gezondheidszorg, bijvoorbeeld de preventieve
vaccinatieprogramma's voor kinderen, die door de Koppelingswet
wegvallen.
Medisch gezien zitten vrouwen met de extra problemen op
gyneacologisch gebied. Te denken valt aan het laten doen van een
uitstrijkje, onderzoek naar baarmoederhalskanker voor elke vrouw
die is ingeschreven in het bevolkingsregister van tijd tot tijd,
abortus, aan pre-natale zorg, zwangerschapsbegeleiding,
verloskundigenhulp, en bij complicaties de ziekenhuisbevalling, de
post-natale zorg en zuigelingenzorg.
Vrouwen komen hier vaak legaal, afhankelijk van de verblijfsstatus
van de partner, en worden in veel gevallen gaandeweg illegaal. Als
bijvoorbeeld de partner komt te overlijden terwijl er nog geen drie
jaar huwelijk waarvan één in Nederland achter de rug zijn, dan
krijgen vrouw en kinderen geen zelfstandige verblijfsvergunning.
Stel, zij scheidt na drie jaar, dan kan ze een stempel voor één
jaar in haar paspoort krijgen, maar moet wel duurzame arbeid onder
minstens het minimuminkomen vinden. Dit is een onmogelijke eis,
zeker voor buitenlandse vrouwen.
|
|
|