Het linkse geweten

Als dolende in de woestijn op zoek naar het linkse geweten, naar mensen die nog woede voelen over misstanden, mensen waarmee je je verbonden voelt in kritiek en hoop.
Waar is het gebleven? Waar zijn ze gebleven? Welke richting je ook opkijkt, je vindt het niet.
De vredesbeweging, de pacifistische en socialistische bloedgroepen die opgegaan zijn in Groen Links, we horen slechts een oorverdovende stilte?
Na jaren van ‘Hollanditis’ lijkt oorlog nu toch de oplossing. ‘Precisie’-bombardementen met de ooit verfoeide kruisrakketten als humanitaire ingreep, als oplossing van onderdrukking.
Er gaan geen mensen woedend de straat op. Geen algemene staking tegen de oorlog of met de eis dat Nederland onmiddellijk vluchtelingen uit Kosovo opneemt. Er is slechts uitsluitend in geld uitgedrukt medeleven.
Wat is er mis met ons geweten? Wat is er mis met ons verstand?
Een partij als Groen Links zou nu toch het schaamrood op haar kaken moeten krijgen. Of ziet men het ook daar paars voor de ogen?
De Golfoorlog was al een dieptepunt. Maar toen waren er nog duizenden die hun stem verhieven.
Naderhand hebben velen en ook de media moeten toegeven dat ze wel wat al te hard achter de oorlogspropaganda hadden aangelopen. Voorzichtig werd toegegeven dat die oorlog toch vooral om strategische belangen was gevoerd en dat veel van de verschrikkelijke verhalen over het gedrag van Irakese soldaten niet klopte. Ook de ‘precisie’-bombardementen bleken veel minder precies en vergden veel slachtoffers onder de burgerbevolking.
Denkt iedereen nu heus dat het nu heel anders is? Dat het niet vooral om politiek strategische belangen gaat? In dit tijdperk van internet is buiten de landelijke media om zeker ook aan andere informatie te komen. Als je wilt kun je heel wat meer te weten komen dan via de televisie en dagbladen tot ons komt. Het beeld dat je dan krijgt stemt somber. De vluchtelingen uit Kosovo maar ook de slachtoffers in Servië zijn speelbal en bruikbaar instrument in een propagandastrijd tussen de oorlogvoerende partijen. Of een verder gaande oorlog werkelijk in hun belang is doet er niet toe. In Nederland wordt tegelijkertijd een nieuwe vreemdelingenwet in de Tweede Kamer aangenomen die de deur nog verder op slot doet.
Dat het grootste deel van links Nederland en kritisch Nederland zich achter een agressieve aanvalsoorlog schaart, die buiten elk internationaal recht om gevoerd wordt, geeft te denken.
In deze ‘Op de Grens’ is dan ook het oorspronkelijke thema: ‘reizen in een wereld van iedereen’ ingeruild voor het thema Kosovo. Deels zal het geschrevene door de actualiteit achterhaald zijn bij het verschijnen van deze ‘Op de grens’.
Maar de kritiek zal blijven staan.

Ed Hollants