Intimidaties van het bezoek aan de grensgevangenis (maart 1994)
Gebouw van Leugens brochure in 12 hoofdstukken naar aanleiding van 1 jaar grensgevangenis, mei 1993
Ontwikkelingen in de grensgevangenis (12 november 1993)
Ontwikkelingen in de grensgevangenis (25 oktober 1993)
Ontwikkelingen in de grensgevangenis (15 oktober 1993)
Ontwikkelingen in de grensgevangenis (29 april 1993)
Ontwikkelingen in de grensgevangenis (20 april 1993)
Ontwikkelingen in de grensgevangenis (7 april 1993)
Demonstratie na een jaar grensgevangenis (6 april 1993)
"Bijna helft gevangenen bleef in Nederland" Ervaringen van de bezoekgroep van het Autonoom Centrum in het Grenshospitium, 1992
Isolatie en overplaatsingen: de praktijk van de grensgevangenis (december 1992)
De grensgevangenis en racisme (opening 6 april 1992)
april 1993
GRENSGEVANGENIS
Persverklaring, Autonoom Centrum 29 april '93
Commissie van Toezicht 'grenshospitium' velt vernietigend oordeel over maatregelen 30 november en 7 december '92
Op 30 november 1992 worden tien vluchtelingen uit de grensgevangenis overgeplaatst naar de strafinrichting Esserheem in Veenhuizen en naar de Bijlmerbajes. Al deze overplaatsingen, die neer komen op één week isolatie en daarna verblijf in deze Huizen van Bewaring onder beperkt regime, zijn al in december '92 vernietigd door de Raadkamers in Assen, Amsterdam en Alkmaar. De commissie van toezicht grensgevangenis heeft daar in een uitspraak van 22 april 1993 nog een schep bovenop gedaan. Geklaagd werd over de maatregel van 30 november en die van 7 december '92 (verlenging van de maatregel met een maand) De heer K.A., één van de overgeplaatsten, heeft een klacht ingediend bij de commissie van toezicht. Na uitvoerige behandeling van de klacht komt de commissie tot de volgende conclusies: * Alleen een met de grensbewaking belaste ambtenaar kan een vreemdeling gelasten zich in een daartoe aangewezen ruimte op te houden. Omdat de directeur van de grensgevangenis niet belast is met de grensbewaking, is hij ook niet bevoegd vluchtelingen over te plaatsen. * De commissie kan niet concluderen dat K.A. een leidende rol heeft gespeeld in de gesprekken op en voor 30 november. De verklaringen van personeel over zijn rol in de gesprekken op 30 november spreken elkaar tegen. Er is zodoende niet bewezen dat K.A. aanzet heeft gegeven tot een dreigende 'opstand'. * De verlenging op 7 december is mede ingegeven door het aan het licht komen van nieuwe feiten, aldus de directie; bedoeld wordt een dreigbrief dd. 1 december '92. Toen de brief door de directie werd ontvangen bevond A.K. zich al enige dagen in isolatie, en het is daarom onwaarschijnlijk dat hij betrokken was bij het schrijven van de brief. De maatregel van 7 december is dus niet redelijk en billijk. (dit geldt dus voor alle 10 overgeplaatsten) * De maatregelen zijn formeel nietig omdat zij zijn gesteld in de Nederlandse taal. Bij zo'n zware straf zou dat moeten gebeuren in en voor de vreemdeling begrijpelijke taal. * De regimes van de grensgevangenis en die van de Huizen van Bewaring zijn niet vergelijkbaar. De commissie is teleurgesteld dat de directie de toezegging die zij K.A. en de commissie op 21 december '92 heeft gedaan, K.A. op 22 december weer terug te plaatsen in de grensgevangenis niet is nagekomen. De commissie acht dit niet zorgvuldig. "De klacht wordt gegrond verklaard. Aan klager zal een bedrag van f 1205,þ worden toegekend. De direkteur wordt bevolen dit bedrag aan klager te betalen."
Deze uitspraak betekent dat alle maatregelen van 30 november en 7 december '92 zijn uitgereikt door een daartoe niet bevoegd persoon, in een onbegrijpelijke taal, en opgelegd in een ruimte die qua regime niet te vergelijken is met de grensgevangenis. Dit betekent tevens dat alle maatregelen die sinds 6 april '92 zijn uitgevaardigd tot aan 29 maart '93 op dezelfde gronden nietig zijn. De maatregelen van 29 maart en 2 april '93 zijn weliswaar uitgereikt door een daartoe bevoegd persoon (een marechaussee'er), de andere bezwaren blijven natuurlijk overeind. Onbegrijpelijk is nu dat er na uitspraken van de Raadkamers Assen, Amsterdam, Alkmaar en Utrecht, en na uitspraken van de Commissie van Toezicht bij de grensgevangenis vanuit de politiek nog steeds geen enkele aanzet wordt gegeven in te grijpen in de misstanden in de grensgevangenis, zoals de afzonderingsmaatregelen maar ook de medische zorg en de nieuwe bezoek- en telefoonregeling.
"Waarom neemt U geen genoegen met mijn stelling dat het te bouwen Grenshospitium voldoende is voor Schiphol en voor Rotterdam? Komen er calamiteiten of komen er andere moeilijkheden dan ben ik geneigd andere ruimtes aan te wijzen. Alleen de omstandigheden waaronder dit gebeurt zullen al tot een kamerdebat nopen."(Kosto, december '92 in de Tweede Kamer)
