|
17 april 2000 Het intellectuele drama in NederlandDe afgelopen maanden wordt Nederland overspoeld met de meest dwaze uitlatingen over de positie van niet-witte migranten binnen onze samenleving. De stroom is goed op gang gekomen na stukken van Paul Schnabel en Paul Scheffer. Ondertussen zit er geen enkele richting meer aan wat in het begin nog als 'discussie' aan de lezers werd gepresenteerd. Vol enthousiasme hebben witte Nederlandse babyboomers zich gestort op 'het doorbreken van taboes'. Alles mag zonder enige schroom gezegd worden in een 'discussie' die lijkt te gaan over de verdediging van 'onze' normen en waarden. Deze 'discussie' volgt een reeds langer durende agitatie tegen de aanwezigheid van niet-witte migranten en hun kinderen in de Nederlandse samenleving. Zo was er de publikatie van het boek van Pieter Lakeman, met als boodschap dat migranten ons geld kosten en dat het daarom maar afgelopen moet zijn met het toelaten van migranten. En zo is het weekblad Elsevier al geruime tijd doende standpunten uit te dragen die tot voor kort tot het exclusieve domein van extreem-rechts behoorden. Er zijn de ranzige bijdragen van Pim Fortuyn, de exponent van geluk zoekende witte mannen die in hun mid-life overvallen zijn door de angst onder dwang bekeerd te worden tot 'de' islam. Er zijn in het blad steunbetuigingen aan Jörg Haider, die het toch maar mooi voor elkaar heeft gekregen dat migratiebeperking op de agenda is gezet. De terecht verontruste reacties op de verkiezingszege van Haider worden afgedaan met het even onzinnige als historisch naïeve argument dat hij democratisch verkozen is. Als klap op de vuurpijl presenteert het blad een tien punten plan als oplossing voor het 'multiculturele drama' waarmee Nederland zou worstelen. Het plan is zo rechts dat het op bijval kan rekenen van het Vlaams Blok. Alles wat er de laatste maanden is geschreven en geroepen stimuleert anderen ook wat te zeggen; zo kan in een krant als de Volkskrant Dolph Kohnstamm roepen dat de achterstand van 'allochtonen' genetisch bepaald is - zonder enige kritische noot van de krant zelf. Ondertussen wordt door justitie in stilte verder gewerkt aan nieuwe aanscherpingen van de Vreemdelingenwet, die een apartheidssysteem weer wat dichterbij brengen. Wat de stroom artikelen bij ons oproept is niet het beeld van Nederland dat kampt met een 'multicultureel drama'. Eerder lijkt het erop dat de discussie in Nederland wordt bepaald door bange witte veertigers en vijftigers die in steeds rechtsere taal duidelijk maken dat zij het geloof in de maakbaarheid van de samenleving zijn kwijtgeraakt zonder een daadwerkelijke oplossing te kunnen bedenken voor het probleem waar zij zich zelf mee gekonfronteerd zien. Als schuldigen daarvoor wijzen zij naar niet-witte migranten. Er is dan ook eerder sprake van een intellectueel drama. Om onze woede uit te drukken over al deze gevaarlijke en kwetsende onzin heeft het Autonoom Centrum besloten de voorkant voor het nieuwe nummer van Elsevier te drukken. Als basis dienden twee recente voorkanten van de Elsevier. Het mag beschouwd worden als onze bijdrage aan het doorbreken van taboes. Autonoom Centrum Bilderdijkstraat 165F |
|
|