Onderstaand
verhaal is een verhaal over een Palestijnse familie in haar gevecht tot
het behoud van haar land tegen kolonisten die gesteund worden door militairen.
Korte
geschiedenis
Op
29 maart 1991 kapten en ontwortelden kolonisten 130 druivenstruiken op
het 92,5 dunum grote stuk land van Sabri Mohammed Ghuraib. Sabri is een
52-jarige Palestijnse boer uit Beit Ijiza. Vorig jaar hebben kolonisten
200 van zijn olijfbomen en 300 druivenstruiken gekapt en ontworteld.
Sabri strijdt al voor zijn land sinds
de Givom Hadasha nederzetting zich in 1978 vestigde naast zijn land. Kolonisten,
vaak begeleid door soldaten en politie, hebben herhaaldelijk geprobeerd
zijn land te kopen, te confisceren of hebben hem en zijn familie geprobeerd
met geweld van zijn land te verwijderen. Het land staat al sinds de Ottomaanse
periode geregistreerd op de naam van zijn familie en is nog een keer officieel
geregistreerd op Sabri's naam in de jaren '50. Het stuk land dient als
inkomsten voor Sabri en zijn 9 familieleden. Sabri's zaak is representatief
voor de talloze landconfiscaties die Palestijnse eigendommen bedreigen.
De Israëli's namen het land in feite
over in 1967 na de oorlog en kenden het later toe aan de Givon Hadasha
nederzetting. In 1979 vroegen kolonisten van Givon Hadasha aan Sabri om
hen iets meer dan een are van zijn land te verkopen om er watertanks voor
de nederzetting te bouwen. Ze boden Sabri ook geld aan om zijn land en
zijn huis te verlaten. Sabri weigerde, maar militairen bouwden toch de
watertanks en confisceerden nog eens 25 dunum van zijn land om een toegangsweg
naar de nederzetting te bouwen. Sabri bracht in 1979 de zaak naar de militaire
geschillen- commissie. De zaak is sindsdien 5 maal voor het Hooggerechtshof
geweest.
Juridische
procedures
In
1986 werd er door de kolonisten een 2,5 meter brede onverharde weg aangelegd
met gebruik van bulldozers over 40 dunum van Sabri's land, Sabri ging weer
naar het gerechtshof. Het gerechtshof zond een inspecteur om de grenzen
van het land vast te leggen. In 1987 presenteerde Sabri de gemaakte kaart
van de inspecteur aan het landkadaster in Beit Eil, Ramallah om er officiele
papieren voor te krijgen. Aan het eind van 1988, kreeg hij bericht dat
zijn verzoek was verworpen omdat het eigendomsrecht van zijn land werd
betwist, dus kon er geen akte van worden opgemaakt.
Sabri's advokaat Hassan Darwish eiste
een document van het departement van planning en landmeting en het opnieuw
registreren van Sabri als eigenaar. Eind 1989 kwamen ambtenaren van het
departement en maakten een kaart inclusief het stuk land waar het geschil
om was en bekrachtigde het. Het kadaster heeft later akte opgemaakt en
verklaard dat Sabri rechtmatig eigenaar van het land is.
Begin 1990 omheinden kolonisten 40 dunum
are van Sabri's land met een hek. Procedures bij het gerechtshof gingen
weer verder. Het gerechtshof in Jeruzalem verwachtte de zaak op 12 april
te behandelen.
Tussen 8 en 18 april werd Sabri gevangen
genomen op de aanklacht van het verwijderen van 'veiligheidshekken', het
hek dus wat om zijn land geplaatst was en waarvan de kolonisten zeiden
dat het van hen was. Kolonisten dwongen in de tijd dat Sabri vast zat zijn
familie het huis te verlaten en sloten het met kettingen af. De familie
keerde terug toen Sabri weer vrij was.
Op 20 juni 1990 veroordeelde het militaire
gerechtshof in Ramallah hem tot een boete van 12.000 N.I.S. en zijn zonen
voor 6.000 N.I.S.
Op 18 mei 1990 stond er duidelijk in het
blaadje van Givon Hadasha dat kolonisten van plan zijn om 25 tot 30 immigrantenfamilies
op Sabri's land te vestigen.
De
repressie
Het afgelopen jaar hebben kolonisten herhaaldelijk
omheiningen van Sabri's land vernield en vernielingen aan zijn huis toegebracht.
Verder zijn zijn zonen en vrouw herhaaldelijk bedreigd. Op 27 augustus
zijn Sabri, zijn vrouw en twee van zijn zonen, de 21- jarige Hassam en
de 23- jarige Mahmoud, aangeklaagd voor het gooien van stenen naar kolonisten
en het verwijderen van 'veiligheidshekken'. Sabri werd veroordeeld tot
12.000 NIS (5.500 dollar) of tien maanden gevangenis, zijn zonen tot elk
3000 NIS of 1 jaar gevangenis en zijn vrouw voor 500 NIS of 50 dagen gevangenis.
In september deden kolonisten samen met
soldaten een razzia in Beit Ijiza en arresteerden 7 inwoners waaronder
Sabri's 18- en 15- jarige zonen. De soldaten kwamen midden in de nacht
terugen vroegen Sabri's vrouw Sakina
naar haar identiteitskaart, omdat ze haar wilden arresteren. Ze weigerde
haar kaart te geven. Een soldaat droeg Sabri op om de volgende ochtend
een verklaring te komen afgeven. Zijn 15-jarige zoon werd de volgende dag
vrijgelaten, maar zijn 18-jarige zoon werd voor stenen gooien veroordeeld
tot een boete van 1500 NIS of 6 maanden gevangenis. Hij weigerde te betalen
en is vastgehouden. De oudste zoon Sami van Sabri is in juli 1990 vermoord
door een collaborateur die niet gearresteerd en niet ondervraagd is.
Bureaucratische
tegenwerking
De rechtszitting in verband met zijn land
was uiteindelijk gepland op 26 juli 1990, maar 2 dagen voor de zitting,
vroeg de officier die verantwoordelijk is voor de Westelijke Jordaanoever
aanrechter Zahran van het Hooggerechtshof
om de zaak niet te behandelen omdat volgens hem het gerechtshof niet bevoegd
is de zaak te behandelen en dat de zaak verplaatst moet worden naar het
gerechtshof in Israël. Op 28 juli 1990 wees rechter Zahran het bezwaar
toe. Sabri's advokaat protesteerde tegen de gang van zaken door in hoger
beroep te gaan op 26 augustus 1990 en wacht nog steeds op antwoord.
Een beslissing van het Hooggerechtshof
van Jeruzalem in Sabri's zaak, wat betreft schade veroorzaakt door het
waterbedrijf Mekerot voor het plaatsen van watertanks op zijn land voor
de Givon Hadahsha nederzetting wordt in oktober behandeld. Tussen de zaken
die onderzocht worden zijn verklaringen dat het leger geprobeerd heeft
om Sabri in de val te laten lopen toen hij een hek verplaatste en verklaringen
van Sakina dat militairen bij hun huis hebben ingebroken en herhaaldelijk
vernielingen aangebracht hebben, en dat militairen die de hekken moesten
bewaken zichzelf wekenlang in hun huis ingekwartierd hebben.
Een coalitie van Israëlische en Palestijnse
groepen die in maart een solidariteitsbezoek zou afleggen is bijna helemaal
tegengehouden, het gebied was plotseling verklaard tot gesloten militair
terrein.
De strijdt van Sabri en zijn familie is
kenmerkend voor wat velen anderen overkomt. Sabri houdt de strijdt al jaren
vol met weinig kans om zijn land te behouden. Bij velen ging het heel wat
sneller of ze zijn onder de druk bezweken en hebben het opgegeven.