| DE SLEUTEL TOT DEZE OORLOG: DE EDUCATIEVE OORLOGSPLANNEN VAN DE PNAC Prof dr. Lieven. De Cauter Bron: Oxumoron Het letterwoord PNAC is de sleutel tot GO II (de Tweede Golfoorlog). Wist u dat? Ik ook niet. Toch niet tot voor kort. ‘The Project for a New American Century’ (PNAC) werd opgericht in de lente van 1997 door de neo-conservatieven Robert Kagan and William Kristol van The Weekly Standard. Richard Perle zou ook een van de stichters zijn. Verder eminente, stichtende leden waren: Dick Cheney, Donald Rumsfeld, en Jeb Bush, broer van. Verder zijn er nog Richard Armitage, nu ‘deputy secretary of state’; Robert Zoellick, nu staatsecretaris van buitenlandse handel, I. Lewis Libby, nu Cheney’s rechterhand en Zalmay Khalilzad, nu speciale gezant voor Afghanistan. Paul Wolfowitz, voormalig professor internationale politiek en zelf vice-chancellor aan Johns Hopkins University, nu adviseur voor defensie en de grootste havik van allemaal, was de eerste directeur, maar verliet die job toen hij voor Bush jr. ging werken. De directeur is nu ene Gary Schmitt. De PNAC omschrijft zichzelf als “een educatieve non-profit organisatie die tot doel heeft een Amerikaans mondiaal leiderschap te promoten”. Hun mission statement spreekt duidelijke taal: “De geschiedenis van de 20ste eeuw zou ons moeten geleerd hebben dat het belangrijk is om de omstandigheden te kneden vooraleer zich crisissen voordoen, en bedreigingen te confronteren voor ze hard worden” en: “De geschiedenis van deze eeuw zou ons moeten geleerd hebben de zaak van het Amerikaanse leiderschap te omarmen”. Omdat deze roeping tot wereldoverheersing niet goed genoeg begrepen werd door de Amerikaanse leiders, werd nu juist dit Project for a New American century opgericht. En hét middel daartoe was volgens de PNAC, en daarom het eerste programmapunt (1): exponentiële stijging van het defensiebudget. Maar dit eerste beginsel is de hefboom om de echte doelstellingen te realiseren: (2) “regimes uit te dagen die vijandig staan tegenover onze belangen en waarden” en (3) ‘de verantwoordelijkheid te aanvaarden voor Amerika’s unieke rol in het bewaren en uitbreiden van een internationale orde die gunstig is voor onze veiligheid, onze welvaart en onze principes”. Hun eerste actie bestond in een poging om Clinton, toen nog president, ervan te overtuigen om meteen Irak aan te vallen. Maar dat lukte niet. Een brief aan geestesgenoten als de aartsconservatieve Newt Gingrich en senator Trent Lott is nog een stuk duidelijker dan de brief aan Clinton: “Wij zouden een sterke Amerikaanse aanwezigheid in de regio moeten realiseren en bereid zijn om die kracht te gebruiken om onze vitale belangen in de Golf te beschermen – en, indien nodig, om Saddam van de macht te helpen verdrijven”. Deze ‘vitale belangen’ zijn in hoofdzaak tweeërlei: de directe toegang tot olie vrijwaren in de nabije en verre toekomst, maar ook de geopolitieke controle in handen krijgen over de olie voor Europa en Azië. En hoewel specialisten niet moe worden te zeggen dat olie niet de inzet is, toch kunnen deze ‘vitale belangen’ niet losgemaakt worden van het feit dat de meeste van deze mensen banden hebben met de wapen- of olie-industrie, Dick Cheney voorop. In september 2000, dat is nog voor de verkiezingen die Bush zou winnen, maakt de PNAC het cruciale rapport, geschreven door Thomas Donnelly, Gary Schmitt en Donald Kagan, “"Rebuilding America's Defenses: Strategies, Forces And Resources For A New Century", waarin ze duidelijk stellen dat een aanval op Saddam maar een alibi is voor Amerikaanse suprematie. Op pagina 14 van het rapport staat : “De Verenigde Staten hebben sinds decennia getracht om een meer permanente rol te spelen in de regionale veiligheid in de Golf. Terwijl het onopgeloste conflict met Irak in een directe rechtvaardiging voorziet, overstijgt de noodzaak voor een substantiële Amerikaanse militaire aanwezigheid het thema van het regime van Saddam Hoessein”. Dus, dat Saddam maar een alibi is, dat zeggen niet de rabiate tegenstanders van deze oorlog, dat zeggen de master minds zelf. Want verder in het rapport wordt ook Iran genoemd dat misschien nog een grotere bedreiging vormt. Ze pleitten in dit rapport, geheel in de lijn van de doelstellingen, voor een grootschalige upgrading van het leger. Voor deze transformatie van het leger tot een soort van imperiaal superleger was volgens de schatting van het rapport een stijging van 15 tot 20 miljard dollar per jaar nodig. Maar PNAC wist zeer goed dat dit niet zomaar kon: “Het proces van transformatie, zou wel eens een proces van lange adem kunnen zijn, behalve wanneer er zich een soort catastrofaal of catalyserende gebeurtenis voordoet – iets als een nieuw Pearl Harbor”. Verder gaat het om de noodzaak van nucleaire suprematie, politionele taken, en een op te richten space force als het centraal onderdeel van de US-military (dus ‘boven’ land-, lucht- en zeemacht) en zelfs cyberspace en internet, Maar dat is nog niet alles. Een kerntaak voor het getransformeerde Amerikaanse leger bestaat erin “om meervoudige en gelijktijdige grootschalige theater-oorlogen uit te vechten en afgetekend te winnen”. Letterlijk: “to fight and decisively win multiple, simultaneous major theater wars” Major theater wars is een militaire uitdrukking voor een groot slagveld, een grootschalige veldslag, maar door de zinsconstructie wordt het ook duidelijk dat het gaat om theatrale oorlogen. Want als je een oorlog uitvecht waarvan je op voorhand weet dat je die op een ‘beslissende’ manier gaat winnen, dan moet het om een soort theaterstuk gaan, een mediashow, een hyperreële simulatie. (De volledige tekst van dit Rapport is te vinden op www.newamericancentury.org.) Voorwaar een schitterend en stichtend programma, een educatieve non-profit organisatie waardig. Na zo’n geniaal rapport kon het niet anders: van dan af gaat het dit ‘Project voor een nieuwe Amerikaanse Eeuw’ voor de wind. Zodra Bush aan de macht komt is de PNAC, met Dick Cheney als Vice-president en Donald Rumsfeld als minister van Buitenlandse zaken, heer en meester over de buitenlandse politiek van het Witte Huis. En toen, met de aanslagen van nine-eleven, was plotseling de Nieuwe Amerikaanse Eeuw aangebroken: het lang verwachtte, het vurig ‘verbeidde’ Pearl Harbor had zich voorgedaan. Het was meteen de voldoende grond voor programmapunt nummer 1: massale stijging van het defensiebudget. ‘Wat een godsgeschenk!’, moeten Cheney, Rumsfeld en Co gedacht hebben. Ian Lustick, een professor buitenlandse politiek en Midden Oostenspecialist van de Universiteit van Pensylvania, verwoordde het zo: ’ 9/11, dat niets met Irak te maken had, produceerde een gigantisch politiek kapitaal dat de regering toeliet te doen wat ze maar wilde zolang ze het maar in verband konden brengen met nationale veiligheid en het Midden Oosten”. Helemaal enthousiast geworden, noteerde (volgens een reportage van het televisiestation NBS) Rumsfeld in het nog narokende Pentagon het definitieve plan in telegramstijl: “best info fast. Judge whether good enough [to] hit S.H. at the same time. Not only UBL. …. Go massive. Sweep it all up. Things related and not." Dat is, een keer je weet dat S.H. Saddam Hoessein is en UBL natuurlijk Usama Bin Laden, erg duidelijk: we hebben nu alleen de juiste informatie nodig om een alibi te vinden om Saddam aan te vallen en er vooral massaal tegenaan te gaan. Want de echte inzet is (volgens het mission statement en het bovengeciteerde rapport van de PNAC): versterking van de Amerikaanse militaire en industriële wereldsuprematie via ‘totale oorlog’ (een uitdrukking van medestichter Richard Perle), zoals The war on terrorism, de opkuis in Afghanistan en nu een opkuis in de Golf, en straks ook in Columbia, enzovoort: “meervoudige, gelijktijdige grootschalige theater-oorlogen” onder het motto: “…. Go massive. Sweep it all up. Things related and not.” Dat is pijnlijk duidelijk. De echte briefing voor de troepen, als ze straks ‘Hell breaks loose’ roepen. Professor Lustic denkt dat meer dan olie, een joodse connectie achter de oorlogsplannen van de PNAC steekt. En inderdaad valt niet te ontkennen dat de lijst met de namen van mensen die bijgedragen hebben aan het rapport wemelt van de Joodse namen: er is allereerst Donald Kagan, co-auteur, maar verder ook Alvin Bernstein (National Defense University), Eliot Cohen (Johns Hopkins University), David Epstein (Office of Secretary of Defense), Donald Kagan (Yale University), Fred Kagan (U. S. Military Academy at West Point), Robert Kagan (Carnegie Endowment for International Peace), William Kristol (the Weekly Standard), I. Lewis Libby (Dechert Price & Rhoads), Steve Rosen (Harvard University), Abram Shulsky (The RAND Corporation), Dov Zakheim (System Planning Corporation) en natuurlijk Paul Wolfowitz (former vice-chancellor of Johns Hopkins University). De ‘joodse’ redenering zou zijn dat een gespierd optreden tegen Saddam de Palestijnen murw zou slaan en dus warm zou maken voor een vredesplan dat helemaal door Israël is gedicteerd. Een idee dat Lustic van de pot gerukt vindt. Hij ziet ‘dit oorlogsplan als de triomf van de simpele ideologie over de modderige realiteit van globale politiek’. Zijn besluit is verpletterend: ‘Dit is geen oorlog tegen fanatici, maar een oorlog van fanatici – onze fanataci’. (met dank aan WILLIAM BUNCH bunchw@phillynews.com, en aan Micheal Nimmo (nimmo@ zianet.com en Christopher Bollyn, American Free Press)
MEET THE MASTER MINDS: Om de praktijk te leren kennen die achter de theorie van de PNAC steekt nemen we een gevalstudie: Dick Cheney. Cheney, vice-president van de United States of America en stichtend lid van het hooggestemde ‘Project for a New American Century’, is de grootste individuele aandeelhouder van de giga-transnational Halliburton, die zich voornamelijk bezighoudt met olieontginning, één van de vlaggeschepen van de Amerikaanse industrie. Een belangrijk bedrijf in de groep is Brown & Root. Micheal C. Rupert, een ex-agent van de LAPD, schrijft daar in een bloedstollend achtergrondartikel het volgende over: “Van alle Amerikaanse bedrijven die direct te maken hebben met het leger en de CIA, kunnen weinigen op tegen de mondiale aanwezigheid van deze bouwgigant, die wereldwijd 20.000 mensen te werk stelt in meer dan honderd landen. Via zusterbedrijven en joint ventures, kan Brown & Root boorplatforms bouwen, oliebronnen aanboren, alles bouwen en besturen van haven tot pijplijnen, snelwegen en kernreactoren. Het kan veiligheidsagenten trainen en bewapenen en het kan ook legers voeden, logistiek ondersteunen en behuizen.” Wat je noemt een all round bedrijf. Brown & Root is een van de grote partners van het Amerikaans leger, zij bouwen en verhandelen logistiek materieel overal waar het Amerikaans leger aanwezig is. Ze werken ook voor de CIA. En naast oliepijplijnen en militaire logistiek, zijn ze ook gespecialiseerd in wapenhandel (bijvoorbeeld naar Iran in de late jaren zeventig). En daarnaast, naar verluidt ook zeer bedreven in drugspijplijnen. Zo zijn ze nu bezig met een Columbiaans - Amerikaanse joint venture, onder de naam Corfinsura, het gaat om grote bouwwerken voor het Columbiaanse Antioquia drugsyndicaat, met hoofdkwartier in Meddellin. Ze hebben er gigantische lappen grond gekocht en geleased (naar schatting een miljard vierkante meter). Gronden die, in geval van een aanwezigheid of invasie van het Amerikaanse leger, die volgens de kranten al zachtjes begonnen is, militaire kampement kunnen worden met een pennentrek. Dick Cheney is specialist in die dingen. “Als
staatsecretaris voor defensie onder Bush I tijdens Desert Shield/Desert
Storm (1990-1991), leidde hij speciale operaties waarbij Koerdische
rebellen betrokken waren. De belangrijkste bron van inkomsten van de
koerden is sinds vijftig jaar de smokkel van heroïne vanaf Afghanistan en
Pakistan door Iran, Irak en Turkije.” (ibid.) En Brown & Root pikten
hun graantje mee. En ook in Kosovo waar ze miljarden dollars verdienden
met het bouwen van de faciliteiten voor het Amerikaans leger, en nu nog
steeds aanwezig zijn, doet Cheneys bedrijf gouden zaken. Want het Kosovo
Liberation Army controleerde 70 procent van de heroïne die Europa
binnenkomt… En dus… Volgens een rapport uit 2000 van het Centre for Public Integraty (CPI), onder de titel “Cheney Led Halliburton to Feast at Federal Trough” (vrije vertaald Cheneys Halliburton bouwde een feestje op federale kosten), bleek dat onder Cheneys leiderschap Halliburton, vooral via Brown & Root, 3.8 miljard dollars aan federale contracten en staatsleningen had gekregen. Deze leningen verliepen langs Exim en Opic, twee banken, die volgens betrouwbare bronnen, door de CIA zijn geïnfiltreerd en regelmatig NOC (non official cover, vrij vertaald als niet-officiele onkosten, het code woord voor drugs) uitdelen aan hun officieren. Enzoverder, enzovoort. De Alfagroep, een Russisch bankconglomeraat, houdt zich bezig met olie en drugstrafiek. En via de leningen aan Brown & Root konden ze dit geld witwassen en kon Brown & Root op zijn beurt zijn olieboringen voor Alfa Tyumen in Rusland uitbreiden. (Ik schematiseer. Want je hebt tien boeken nodig om die combines uit de doeken te doen, maar de basis is een rapport van de CPI, en het bovenvermelde artikel van Michael Rupert). De Alfagroep is ook maatjes met Gilberto Rodriguez, de baas van het Kali drugkartel die nu in de gevangenis zit, enzovoort. Maar belangrijker is dat veel van dit witgewassen geld dan weer gebruikt werd om de verkiezingscampagne van Bush te financieren…. En dan is er nog Richard Armitage, ook ooit lid van de idealistische educatieve organisatie PNAC, die in Laos met drugs begaan was… Naast oorlog, drugs en militaire logistiek en wapenindustrie, speelt olie zeker een erg belangrijke rol. Wat men ook moge beweren. De banden van de Bush dynastie met de olie-industrie en Halliburton, waar Bush I zijn carrière begon, worden dezer dagen blijkbaar zedig vergeten. Misschien willen Bush en Cheney de Iraakse olievelden wel via Brown & Root gaan herbouwen, of via (via via) Halliburton exploiteren. Of via Chevron Oil, waar Condooleza Rice in de board zit (of zat, maar dat maakt nauwelijks een verschil). Turkije ziet dat voor Noord-Irak alvast niet zitten Maar ook als er geen oliegewin te rapen valt, zal Brown & Root in deze oorlog gouden zaken doen: zij zijn het bouwlogistieke bedrijf van het Amerikaanse leger bij uitstek. Om een lang verhaal kort te maken: zowel met de vernietiging van Irak als met de heropbouw zullen Brown & Root, en dus Halliburton en dus ook Dick Cheney, vice- president van de Verenigde Staten, gouden zaken doen. Men kan zich afvragen hoe het komt dat deze vitale informatie niet in de kranten komt. Want het is twee keer ongelofelijk: dat het zo is en dat wij dat allemaal niet weten. Lees er alles over in Michael C. Rupert, The Bush-Cheney Drug Empire, Nexus Magzazine, 8, 2, 2001, ook op www.nexusmagazine.com. Combines van Medellin tot Moskou… en altijd weer Brown & Root. Ook als er maar de helft van waar is (maar het lijkt eerder een topje van de ijsberg), verandert dit toch alles: nu begrijp ik werkelijk waarom Bush, Cheney en co zo voor die oorlog zijn. Gouden zaken gewoon. Gouden zaken. En een meesterzet op het geopolitieke schaakbord van de Nieuwe, Imperiale Wereldorde, zoals uitgestippeld in het fameuze PNAC-rapport. In de Nieuwe Amerikaanse Eeuw zijn politiek, militaire
logica, economie en georganiseerde criminaliteit een naadloos continuüm
geworden, een grote ‘global casino’. Je kan natuurlijk de schouders
ophalen en wereldwijs zeggen: zo is het toch altijd geweest. Ja, maar met
dit soort informatie kan je minstens de misselijke retoriek van de Grote
Pokerspelers, en ook die van de zogenaamd bona fide politici zoals Blair
en daarbovenop nog het oppervlakkig geklets van de meeste krantenartikelen
doorprikken (en dat staat netjes). En je realiseren: Cheney en de zijnen
zijn waarlijk echte “Wereldhistorische persoonlijkheden” (een
uitdrukking waarmee Hegel figuren als Napoleon omschreef). Ze kennen hun
vak. Vele Vliegen in Een Klap. Dat is de sleutel tot het grote “Project
voor een Nieuwe Amerikaanse Eeuw”: vele vliegen in een klap. En daarom
best een grote klap. Een bazooka in het kegelspel van het Midden Oosten. MEET THE MASTER MINDS (3): Ik zou deze reeks over de PNAC, The Project for a New American Century, zijn leden en zijn vertakkingen eindeloos kunnen doorzetten. Het is een wespennest waar een kat haar jongen niet in thuis vindt. Er is The American Enterprise Institute for Public Policy Research (AEI), die leukerds geven de belangenvermenging al weg in hun benaming, the Committee for Peace and Security in the Gulf (CPSG), de voorganger van de PNAC, moet ongetwijfeld ook een ‘zelfhulpgroep’ voor idealisten zijn, The Iracqui National Congress (INC), de mensen die onder het toeziend oog van Generaal Wayne Downing de oppositie en dus de opvolging tracht te organiseren. En dan heb ik nog niets gezegd over “The committee for the liberation of Iracq”, een zusterorganisatie van de PNAC. De voorzitter ervan is Bruce Jackson, een ‘major contractor’ voor Lockheed Martin. Je gelooft je ogen en oren niet. Het Committe for the Liberation of Iracq is gewoon een NGO van de wapenindustrie. Deze Bruce Jackson is ook de man achter de brief van de “Tien van Vilnius”(DS 21 februari), de Baltische Staten, die tekenden voor deze oorlog (wie weet onder welke chantage of beloftes van deze Lockheed boy). Maar nu weet ik waarom. Hij wil zoveel mogelijk wapens verkopen, daarom is hij voor de bevrijding van Irak. Zo simpel en zo cynisch is dat. Waarom wordt dat niet gezegd in de krant dat die meneer Jackson, niet alleen voor de Bush administration (in de coulissen) werkt voor ook voor Lockheed Martin (heeft ge)werkt? Dat maakt de dingen toch een stuk duidelijker. Deze man is een idealist van het zuiverste water, dat voel je met je klomp. God have mercy on America, dat zij door dit soort volk (ik vind er eigenlijk geen woorden voor) naar een New American Century moeten worden geleid. Dit deel van de Bush administratie kan je best preventief (dat is nu toch in de mode) aanvallen en beschuldigen van misdaden tegen de menselijkheid. Je kan er gewoon niet naast zitten. De grote wijsheden, de diepe inzichten en brede visies van de Europese Atlantisten worden onsterfelijk en vooral pijnlijk belachelijk als je je ook maar even in deze figuren, hun machinaties en malversaties verdiept. Je hoeft alleen maar het rapport “Rebuilding America's Defenses: Strategies, Forces And Resources For A New Century" aandachtig te lezen. Maar de tijd dringt. We weten genoeg. The Project for a New American Century en hun zusterorganisaties zijn de echte ontwerpers en master minds achter deze oorlog. [Het is twee keer ongelofelijk: dat dit Project for a New American Century echt bestaat, én dat ik dat niet wist en miljoenen mensen met mij. Natuurlijk: ‘iedereen wist dat toch’, zullen de specialisten zeggen. En mij laten weten dat ik hiermee alleen bewijs dat ik een amateur ben, iemand die zich bemoeit met zaken waar hij geen expert in is. Toegegeven. Maar de wereld is te belangrijk om het allemaal aan de specialisten of de zogenaamde experts over te laten. Dat blijkt nu weer eens ten overvloede. Waarom hebben de journalisten ons zo weinig laten weten over de handel en wandel van de PNAC. Het project for a New American Century is geen ‘goed nieuws’, maar het is wel iets voor goede journalistiek Waarom dan die eerbiedige bijna-stilte? Dat is een vraag die ik graag beantwoord zou zien.] Conclusie? Deze oorlog is een complot van de PNAC. Ondanks uw en mijn afkeer voor complottheorieën. Het is de waarheid, de enige echte waarheid die er over deze misselijk makende oorlog te rapen valt. Behalve natuurlijk aanvullende complottheorieën, zoals die over Rupert Murdoch en zijn media-imperium, met tientallen kranten, zoals The Sun, die deze oorlog met bijbelse overtuiging prediken. En dat Chirac verkocht is aan Elf, en dat Louis Michel een lakei van Frankrijk - alleen al door te zeggen dat hij geen lakei is van de Verenigde Staten - doet daar niets van af: deze oorlog is een wereldwijd complot van lijkenpikkers. Dat is een zwaar woord, ik weet het. Maar kunt u mij overtuigen dat mensen als Bruce Jackson, om nu maar de onschuldigste van de hele bend’ te noemen, geen lijkenpikkers zijn? Please do. Wat Cheney betreft is de evidentie te overweldigend dat ik mijn beschuldiging zou willen intrekken. Mister President, u bent omringd door lijkenpikkers. Ik smeek u openlijk de cynische idee van “Total War”, zoals Richard Perle de basisidee van de PNAC voorbeeldig samenvat, publiekelijk af te zweren. Want totale oorlog leidt tot de ondergang van honderdduizenden mensen, tot economische en ecologische catastrofes. Volgens de schatting van artsenorganisatie zouden zo’n 500 000 mensen omkomen in deze oorlog en de olievelden staan terwijl ik deze tekst corrigeer al in lichter laaie. De geschiedenis zal u veroordelen. Kom tot inkeer. Luister naar de oproepen van de hoogste leden van uw eigen kerkgemeenschap, de United Methodist Church. Deze oorlog is in tegenspraak met de bijbel en de boodschap van Jezus Christus. Ik heb hier geen tijd voor theologische disputen, maar ik denk te kunnen vermoeden dat ze wellicht gelijk hebben. And you know it. Maar ach, hoe zou ik u, Mister President, op betere gedachten kunnen brengen…. Laten we ons echter niet neerleggen bij de onafwendbare oorlogsplannen van de PNAC (plannen die straks ook naar Columbia worden geëxporteerd). Journalisten en Intellectuelen aller landen, neem de pen op. Oorlog aan verderfelijke organisaties als het Project for a New American Century en The Comittee for the liberation of Iracq. Het is tijd voor heilige woede: een ‘fronde’ van de intellectuelen en de kunstenaars, een kruistocht tegen het ‘Empire (of Evil)’, een ware ‘Jihad van de Verlichting en de Voorlichting’: ‘Écrasez L’infame désinformation, onder het eeuwig nieuwe motto ‘Sapere aude’: ‘durf te weten’. Door de lectuur van het rapport van de PNAC wordt de zo duistere grond van deze oorlog zonneklaar: Ze willen “Multiple, simultaneous major theatre wars”. Die woordgroep, nota bene uit 2000 (ik kan het niet genoeg benadrukken), moet in de hersenpan van de mensheid worden gebrand: dat is de waarheid, de enige echte waarheid achter deze oorlog. Omdat de tijd dringt, droom ik van het volgende actieplan. Eerste actie: we richten een soort Russell tribunaal op. In de jury zie ik mensen als Frederick Jameson, Manuel Castells, Giorgio Agamben, Riccardo Petrella, Riccardo Boff, Eward Said, Emanuel Wallerstein, Alain Finkielkraut, Slavoy _i_ek, Peter Sloterdijk, you name it. Als Voorzitter kies ik Jacques Derrida. Antonio Negri mag voor mij het requisitoor doen (maar dat zal wel niet kunnen, want die zal gewraakt worden). De verdediging wordt waargenomen door… dat mogen ze zelf kiezen, maar ik stel voor Paul Wolfowitz himself, stichtend lid van de PNAC en voormalig rector van de Johns Hopkins University. Ik denk dat we met zo’n canon de rechten van de verdediging ruimschoots respecteren. De tweede actie: onderzoeken of we ergens via NGO’s echt klacht kunnen neerleggen tegen de PNAC. Bijvoorbeeld aangevoerd door Amnesty Internatinal, leggen Advocaten Zonder grenzen en Greenpeace, Oxfam, en alle andere ongebonden NGO’s, een klacht neer bij het Internationaal gerechtshof in Den Haag of gelijk waar (het kan ook in België, maar dan krijgt Michel een hartinfarct en dat wil ik hem niet aandoen). Bij hoogdringend. Snel even hun berekeningen van de kostprijs van de “militaire revolutie” en Amerikaanse overheersing (hun term: American pre-eminence) aanvullen met ramingen over de humanitaire, sociale en ecologische consequenties van dit rapport. Wij, de mensheid vertegenwoordigd door tientallen NGO’s, dagvaarden de PNAC voor het openlijk en herhaaldelijk prediken en plannen van misdaden tegen de menselijkheid. Een gemediatiseerd monsterproces: J’accuse! De derde actie zou erin kunnen bestaan dat NGO's, zoals Advocaten zonder Grenzen en Amnesty International, een klacht zouden neerleggen bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag (of gelijk waar) tegen George W. Bush, Tony Blair en José Maria Aznar voor het plannen en ontketenen van een “agressieve oorlog” die een ernstige inbreuk met zich brengt op het internationaal recht. Net zoals Irak niet het recht had om Koeweit binnen te vallen in 1990, zo ook heeft de Verenigde Staten, noch enig ander land, niet het recht om Irak binnen te vallen zonder mandaat van de Veiligheidsraad. Deze actiepunten zijn opgenomen in een petitie die vrijdag 21 maart verscheen in De Standaard en De Morgen, en ondertekend is door 500 academici, intellectuelen, schrijvers, kunstenaars en culturele instellingen. Daarin werd ook gevraagd aan Koffi Annan, secretaris-generaal van de Verenigde Naties, de hoogste internationale autoriteit, om een dringende, plechtige, mondiaal op televisie uitgezonden oproep doet aan de politieke leiders van deze wereld om alle internationale rechtsregels strikt en streng na te leven en er dusdanig na te handelen. Een vijfde actieterrein lijkt me een kettingmail met deze en andere teksten over de oorlog naar de Amerikaanse studenten en academici. Als zij opstaan, zal het protest nog luider klinken (want de tegen stemmen worden nu als ‘onpattriotisch’ gebrandmerkt) Een zesde actiepunt is natuurlijk bezig: massaal, planetair protest (op 15 feburari waren we met 7 miljoen, dat is nieuw feit in de geschiedenis) op straat en op het web, in de kranten, op de radio en op televisie. Operation Desert Voice: The People vs. ‘Total War INC(orporated)’. Prof dr. Lieven. De Cauter (de auteur is onafhankelijk publicist maar daarnaast o.a. verbonden als docent cultuurfilosofie aan het Departement Architectuur, Stedenbouw en Ruimtelijke Ordening van de KULeuven. Hij doet momenteel onderzoek naar de architectuur van de macht.)
|